|
"In den beginne
waren er koude stormen, regen en tegenslag. De ontberingen van een
klein landje tegen de immer voortwoekerende westerwind waren
enorm."
Met sjacherijnige gezichten sleepten de mensen zich aldaar voort,
naar hun werk, de fabriek, de kantoren of sociale diensten.
Gekanker over hoofddoekjes, asielzoekers, bierprijzen, het weer en
ja, een enkele liquidatie, vulden de saaie dagbladen van dit
nietige plekje op aarde.
Een buitenstaander zal zich afvragen; Wat doet die op een aan
elkaar hangende kluwe van mensen, op deze immer vochtige klei,
waar de zee beukt op de poreuze dijken.
Met die gedachte stappen de 4Tuoze Matroze op 14 maart in een
Boeing van Martinair met als eindbestemming…
USA..Florida…Miami…Miami Beach…dus.
Geen betere timing was mogelijk..Het is "Spring Break" in Miami
oftewel de stranden liggen vol met college studenten. Amerika's
mooiste vrouwen schrijden met de kleinst denkbare bikini's door de
straten van Miami-Beach. Ze moeten alleen niet beginnen met
praten.
De grootste cola-bagger vloeit langs hun met siliconen
geimplanteerde lippen.
Het wachten in de rij voor de douane duurt gevoelsmatig bijna net
zo lang als de hele reis.
Fingerprints, iris scans en schreeuwend security personeel zorgen
voor een beklemmende sfeer op Miami Airport. Een aantal ouderen
vallen bewusteloos uit de rij. Dat schiet in ieder geval lekker
op.
Na een chaotische taxi trip met een Haitiaanse chauffeur/priester
waarin we 3 maal het licht zien arriveren, komen we bij het
Florida Beach Hotel, Collins Avenue aan. Nog voor het insjekken
zitten de Matroze al aan het bier!
In het hotel komt Kapitein Koldijk een oude bekende tegen. De
laatste nucleaire snufjes worden uitgewisseld. |
