Verslag van onze Mali-reis-2004! Terug naar menu reportages!

Terug naar de startpagina van de 4 Tuoze Matroze!

 
     
 

Mali Reis 2004


Na een afschuwelijke nachtelijke vlucht, waarbij mijn knieen tegen mijn oren worden gedrukt, landen we in de woestenij van Mopti. Onze gastheer Ton staat ons op te wachten en rijdt ons gelijk naar de haven van Mopti. Langs de oevers van de Bani-rivier wordt door dikke vrouwen gedroogde, verse en minder verse vis verkocht. Dat laatste is verantwoordelijk voor de algehele lucht in de haven. Op de foto zie je de taxi-boten die je naar de kleinste dorpjes aan de Niger en Bani zullen brengen.



Na een reis van anderhalf uur richting Bamako (hoofdstad) slaan we af bij het kruispunt richting Djenne. Uiteindelijk komen we bij de Bani rivier die in dit seizoen nog maar 50 meter breed is. Met enige moeite zetten we onze truck op de pont. We hebben nogal veel bagage meegenomen en enkele lifters onderweg opgepikt.



Inmiddels is heel Djenne op de hoogte van de komst van de Matroze. Er heeft zich een enorme mensen massa verzameld als wij op het plein voor de grote moskee arriveren. De lokale radio's hebben ons de laatste tijd veel gedraaid. Enigszins verlegen delen wij handtekeningen uit aan de uitgelaten menigte.


s' Avonds is er ter ere van onze komst een groot feest georganiseerd. Een geit met de naam Maxima wordt speciaal geslacht. We drinken halve liters Castell bier. Na twee liter krijg je knallende koppijn omdat er zoveel conserven in zitten. Maar we zijn hier natuurlijk niet om het Malineze bier af te kraken!


Als ik na het eten even accapella "Surinaamse Meisjes" in zet, word ik gelijk bijgestaan door allerlei percussie instrumentalisten. Alsof ze uit de hemel neerdalen ziet het opeens zwart van de Afrikaanse meisjes. Genietend van hun onnavolgbare danspasjes moet ik toegeven dat ze eigenlijk veel beter dansen dan Surinaamse meisjes.

Een hoogtepunt van de avond wordt verzorgd door twee meisjes die een speciale Matroze dans voor ons opvoeren. Als hongerige wolven storten we ons ook op de dansvloer en bewegen we onze heupen tot diep in de nacht niet gehinderd door de tergende hoofdpijn van het Malineze bier.


Na een wilde nacht met de mooiste dromen word ik īs morgens wakker met een rustiek uitzicht. Een Pirok is een soort kano waarmee de Bozo-stam vist. Het hout komt uit Ivoorkust en wordt met een soort vet ingesmeerd. Dus geen zwarte teer of andere rotzooi maar gewoon een of ander goedje uit een boom.


Een Bozo-visser en tevens enorme fan van ons nodigt ons uit om een tochtje met zijn Pirok te maken. Tijdens het "Palen" zingt hij spontaan de gehele tekst van "Gezonde Hollandsche Jongens". Als ik hem even later vraag of ik ook even mag "Palen" kijkt hij mij verward aan. Met de mededeling dat als ik perse wil, hij wel iets voor me kan regelen, sluiten we dit gespreks-onderwerp af.


Onderweg naar een Touareq-festival in de buurt van Timboektoe, waar we zullen optreden, raken we volledig de weg kwijt. Uiteindelijk vinden we het festival niet. Gelukkig zijn we niet de enige prominenten die niet op komen dagen. Salif Keita schijnt ook ergens vast te zitten in het zand. Dan hadden ze het maar aan de rivier moeten organiseren. Zand is ook niets voor Matroze.



Deze Miss Africa van het VVV van Djenne, legt naderhand uit dat we een week te laat zijn met het festival en dat we er beter aan doen om te spelen op lokaal nivo i.p.v. lusteloos door de Sahel te dolen.
Dat advies nemen we gelijk ter harte en īs avonds zingen we onze nieuwe versie van Afrikaanse meisjes voor een uiterst enthousiast publiek.

Het verblijf zit er bijna op. We worden overal herkent in Djenne. De plaatselijke Marabout heeft ons en ons gehele reportoire gezegend. We werpen nog een laatste blik op ons huis.



Net als toen we aankwamen, staan er weer massa's mensen langs de kant van de weg om ons uit te zwaaien. De 4Tuoze Matroze hebben definitief voet aan de grond gekregen in Mali.

 
 

Beheer: Hykopop Nederland 2000-2004