De 4 Tuoze Matroze

Voorstelling Panama 4Tuoze Matroze & filmorkest Max Tak

De oude pianostemmer meldt zich bij de Matroze. Enigszins knullig loodsen we hem naar de piano op het podium van nachtclub Panama. Bijna struikelt de man over de snoeren die als een kluwen spaghetti het decor zouden kunnen vormen van een Italiaanse opera. Klassiek geschoolde musici proberen zich een weg te banen langs hangende matrozen en bereidwillige technici. Het podium zal twee dagen lang het toneel zijn van een bijzondere voorstelling van De 4Tuoze matroze en het Film Orkest Max Tak. Dirigent Leonard van Goudoever heeft de onmogelijke taak volbracht om binnen een week 9 arrangementen van de Matroze klaar te stomen voor zijn dertienman koppige orkest.



Ondanks alle persberichten, herhaaldelijke mailtjes en tenslotte de ultieme stunt met Keith Richards, laat de pers het wederom massaal afweten hetgeen toch wel vreemd is na hun massale aanwezigheid een paar uur eerder op de Amstel! De zaal is niet echt uitverkocht maar door de spreiding ziet het er wel gezellig uit. De pianostemmer is tevreden en verlaat kromgebogen het pand. "Nee, het is zeker niet mijn plek" zie je hem denken. Toch heeft ie ongelijk. Deze voorstelling is voor iedereen toegankelijk, zo blijkt als even later het publiek binnen stroomt. Er heerst een sfeer van quasi jolig tot uiterst serieux. De Matroze nemen het eerste half uur voor hun rekening. De liederen krijgen een zwaardere lading wanneer ze in een theater worden gespeeld. Het is muisstil en de Matroze spelen uiterst geconcentreerd, in de wetenschap dat achter de coulissen een kritisch gezelschap noot voor noot annaliseerd. Met het openingsnummer "Zinkend Schip" wordt gelijk de toon gezet. Mensen aarzelen op te staan om aan hun dranklustige gevoelens gehoor te geven. "Hij is een zinkend schip, toch vaart ze met hem door" piept en kraakt Kapitein Koldijk.

Veel van de aanwezigen kennen ons niet vanuit het theater. Liever staan ze brallend aan de bar, flarden van teksten uit te braken. Op het grote filmscherm achter ons verschijnen grote krantenkoppen; "Stonesfans gedupeerd door grap", afgewisseld met teksten uit het Matroze repertoire.

Na een uiterst serieuze set van een half uur waarbij menigeen in de zaal opeens een hele andere kijk op de Matroze heeft gekregen, is het de beurt aan Filmorkest Max Tak.
Dirigent arrangeur Leonard Goudoever legt met zijn kurkdroge humor uit wat het publiek het komende half uur te wachten staat; Erotique anno 1895, The Hoffnung Maestro (cartoon) en Father and Daughter van Michael Dudoc de Wit.
Het samenspel van het orkest en de beelden zijn zo geraffineerd dat iedereen ademloos blijft zitten en de weg naar de bar volledig is kwijt geraakt.

Dan is het tijd voor de grote finale. Met negentien man op het podium worden de rauwe Matroze liederen door de verfijnde arrangementen van het orkest samen geweven tot een unieke apothese. Het publiek deint mee op golven van het akkoestisch klankenspel.

Op het scherm komt er een enorme haai op ons af en bij "Deze storm" volgen de scheepsrampen elkaar in hoog tempo op. Ontroerend zijn de nostalgische beelden van Amsterdam tijdens "Wie aan Amsterdam komt". Menig traan vloeit door de anders zo coole Panama. Met een culturele schat rijker verlaten de mensen de zaal.

Wie blijft is getuige van de binnenkomst van een hip publiek. Mooie meisjes op zoek naar zichzelf en de ideale liefdespartner. Het sprookje is uit......! Het "normale" leven is weer begonnen onder begeleiding van monotone disco beats!

Kindervoorstelling "Op zoek naar de schat" door de 4 Tuoze Matroze

"Op zoek naar de schat" is niet bepaald een kinderopera die vergelijkbaar is met de voorstellingen die wij in het scholencircuit tegen komen.
Tijdens een van de kijkdagen in Den Bosch werd het stuk bekritiseerd. Het zou een gebrek aan culturele en pedagogische waarde hebben. Grijze en saaie mensen,verantwoordelijk voor het culturele beleid op onze scholen, vonden het helemaal niets. Gelukkig denken de kinderen daar heel anders over.

Reeds na het uitkomen van de eerste Zeedee " Met de Haven in Zicht" (1996) werden de Matroze bestormd door ouders die vertelden hoezeer de muziek aansloeg bij hun kinderen. Live uitte zich dat vooral door de vele families die met hun kinderen naar de openbare optredens kwamen. Op grond daarvan besloot Kapitein Koldijk een speciaal kinderprogramma te schrijven.

De premi�re vond plaats in het Frits Philips Theater te Eindhoven.Een lovende recensie van het Eindhovens Dagblad volgde. De zalen die daarna volgden waren allemaal uitverkocht.

In "Op zoek naar de Schat" maken de 4 Tuoze Matroze een bizarre wereldreis per schip om uiteindelijk de schat te vinden. Stormen ,haaien ,zeemeerminnen en moederliefde. Alles maken we mee.
Tijdens de rondreis worden de kinderen getest op hun nautische kennis, hun gevoel voor ritme en rijm en hun vis kennis. Zij zingen, dansen en huilen mee. Kortom,een uiterst interactieve voorstelling die muzikaal omlijst wordt door de 4 Tuoze Matroze. Surinaamse en Arabische liedjes geven de kinderopera een sterk multicultureel karakter.

En ja, de schat, is inderdaad niet pedagogisch te noemen. Het is een snoepschat. Maar wat moet je als je de kinderen een uurlang in spanning laat over wat de schat is. Op wijze spreuken en eco-appels zitten ze niet te wachten.

"Op zoek naar de Schat"

Tijdsduur:	2 x 30 minuten

Bezetting:	De Kapitein:	Cees Koldijk (zang en voordracht)
	De chirurgijn:	Theo Bodewes (drums / percussie)
	De kok "Piet Patat":	Marcel van der Schot (accordeon)
	Machinist " Piet Olie":	Titus van der Bragt (contrabas)

Beheer: Hykopop Nederland 2000-2005